عاقبت دستانمان رو می شود با شعرها

   مثل چشمانی که بعد از گریه ها پُف می کند...

   یک زن...

   تنها به مردی که دوستش دارد

   صدها بار شانس دوباره خواهد داد......

یک لحظه زندگی تو از دست می رود

وقتی کسی که هستیِ تو هست می رود

شاید که اندکی بنشیند کنار تو

اما کسی که بار سفر بست می رود

از کم ترین تکان تنش رنج می کشی

وقتی که پیش ازین به تو گفته است می رود

آن کس که دل بریده تو پا هم ببرّی اش

چون طفلی از کنار تو با دست می رود

رفتن همیشه راه رسیدن نبوده است

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود...

علی حیات بخش

رازی نهفته در پس حرفی نگفته است

مگذار درد دل کنم و دردسر شود...

فاضل نظری

     آدم ها می آیند

     و این آمدن ها باید رخ بدهد

     تا تو بدانی

     آمدن را که همه بلدند

     این ماندن است که هنر می خواهد...

باریدن باران از پاییز شروع می شود..

  نمی دانم این روزها جای خیلی چیزها عوض شده است

  هوا را مقصر می دانند می گویند:گرم است
  اما شاید تقدیر نخواهد آسمان امسال ببارد
  شاید بغضش را نگه دارد و غرورش را زیر پا نگذارد
   و معمولا به من که می رسد حتی آسمان مغرور می شود

پاییزی بدونِ باران...

  شاید امسال خشکسالی باشد و حتی از پاییز انتظار باران نرود
  و برای همیشه تمام شود خاطراتمان با باران
  همان بارانی که...

نگو مثل همیشه نا امیدانه حرف میزنی!!!

شاید من بیش از تو واقع بین باشم

 نوشتم که سوالت بی جواب نمانَد..

منِ تنها/ شهریور94

 فراموش کردنت برایم مثل آب خوردن بود

 از همان آب هایی که می پَرد توی گلو

                            و سال ها سرفه می کنی...

           تابستان

     حالا که داری تمام می شوی

             بگذار بگویم که

             روزهایِ گرمت

                                 سرد گذشت..

گاهی خیال می کنم از من بریده ای

بهتر زمن برای دلت برگزیده ای

از خود سوال می کنم آیا چه کرده ام؟

در فکر فرو می روم از من چه دیده ای؟

فرصت نمی دهی که کمی درد دل کنم

گویا از این نمونه مکرر شنیده ای

از من عبور می کنی و دم نمیزنی

تنها دلم خوش است که شاید ندیده ای...

درد عشق تو به تدبیر مداوا نشود

من در این واقعه بیچاره تر از تدبیرم