تو که تقصیر نداری! من که تقصیر ندارم!

هرچه هست زیر سر چشمانِ حسودِ روزگار است...

زورمان به روزگار می رسد؟؟؟

مثلا عزممان را جزم کنیم و به مبارزه برویم!!!

من و تو و حضرت مادر و آن سو دنیا و دوس دارانش...

حضرت مادر با ما می ماند؟

نرویم ، ما هنوز نمیدانیم گروهمان چند نفره است!!!

اصلا حضرت مادر به کنار

من و تو باهمیم ؟

من می مانم با تو؟

تو می مانی با من؟

عجب سوالی......

تو که تقصیر نداری !  من که تقصیر ندارم!

مقصر دل هایِ ماست

وقتی پایِ حرفهاشان نشستیم و گوش بفرمان شدیم و تسلیم؛

همان زمان بود که....... /راستی نمی دانم/ بردیم یا باختیم!؟!