...
فردایی که تو می آیی..

   فردایی که من..??
  بعید می دانم فردای من و تو یکی باشد
 دو روز پیش ذکر خیرت بود در خانه ما
  و من دوباره پر از بغض شدم
  کاش می شد سراغت را که می گیرند منتظر باشند بگویم:
   الحمدلله خوب است
   نه که مشتاقانه واژه ها را به انتظار بنشینند که بشنوند:
    نمی دانم،  بی خبرم...
    چه روزها و شب هایی را سپری می کنم
    به دیگران اذن ورود می دهند
     مبادا به تو فکر کنم!!!